Kim jestem?

OdpowiedŸ na pytanie dla każdego z nas wydaje się oczywista. Jesteœmy ludŸmi, mamy imiona i nazwiska, wykonujemy okreœlone zajęcia - wy na przykład musicie się uczyć.
Kiedy przedstawiamy się, mówimy, kim jesteœmy.
Ale na to, kim jesteœmy wpływ ma wiele innych czynników. Najważniejsze z nich to - ogólnie mówišc - czas i przestrzeń. Zastanów się, jak te czynniki wpływajš na ciebie. Będzie to łatwe, jeœli wyobrazisz sobie, że mógłbyœ żyć w innym czasie i miejscu.
Dużo trudniejsza jest odpowiedŸ na pytanie: Jaki jestem? Zdobywamy wiedzę na ten temat przez całe życie i nigdy nie zdobędziemy jej do końca.

Dlaczego? Starożytny pisarz, Ezop, przekazał takš opowieœć:

Pewien człowiek przechwalał się, jak to wspaniale skakał w dal podczas zawodów olimpijskich. W końcu stwierdził:
- I tak mi nie uwierzycie. Zapytajcie œwiadków.
- Po co? - odpowiedział jeden ze słuchaczy. - Pokaż, jak skaczesz."

Kiedy poznajemy innych ludzi? Czy wówczas, gdy coœ o sobie opowiadajš, czy wtedy, gdy coœ robiš? OdpowiedŸ jest oczywista.
Kiedy ktoœ używa wulgarnych wyrazów, wiemy, że jest niewychowany. Jeœli potrafi przyznać się, że zrobił coœ złego, wiemy, że jest odważny.
Podobnie jest z naszš wiedzš o sobie samych. Jeżeli potrafię bez problemu rozwišzywać różne zagadki, mogę powiedzieć: - Jestem dobrym matematykiem, umiem myœleć logicznie. Ale wielu rzeczy w swoim życiu nie spróbowałem i nie spróbuję. Nie mogę powiedzieć: - Jestem odważny jak lew - bo nigdy, na szczęœcie, nie znalazłem się w sytuacji, która wymagałaby bohaterstwa. Podobnie nie wiem, czy potrafiłbym wybaczyć komuœ, kto wyrzšdził mi wielkš krzywdę, czy oddać ostatnie pienišdze potrzebujšcemu.
Jednak to wszystko nie znaczy, że zupełnie nie możemy sami siebie scharakteryzować. Nie wiemy o sobie wszystkiego, ale wiemy sporo.
Wykonajcie teraz następujšce ćwiczenie:
Na poczštek potrzeba będzie 5-6 ochotników. Muszš oni wyjœć na œrodek klasy i na znak przedstawić własnym ciałem rzeŸbę pt. "Jaki jestem". Reszta klasy przyjrzy się tym rzeŸbom uważnie i postara się je zapamiętać. Następnie, na kolejny znak ochotnicy stworzš rzeŸby - "Jaki chciałbym być".
(Jednš rzecz o tych ochotnikach można powiedzieć na pewno. Jakš?)
Po nich kolejno wykonajš to samo ćwiczenie pozostali z was. Kiedy wszyscy już się zaprezentujš (jest to warunek konieczny, by ćwiczenie się powiodło), przedyskutujcie, co pokazywaliœcie i co obserwowaliœcie. Czy wasze rzeŸby dobrze zostały odczytane przez obserwatorów? Czy inni zgadzajš się z waszš prezentacjš? Co nawzajem sšdzicie o swoich marzeniach? w ten sposób dowiecie się niemało o sobie.

1. Uzupełnij zapis rozmowy (dialog).
- Dzień dobry. Powiedz mi, kim jesteœ.
- Nazywam się ... Jestem ...
2. Czy napisałeœ więcej niż kilka słów? Jeœli nie, to zapewne nie wyobraziłeœ sobie, że żyjesz w innym miejscu i czasie. Zrób to i uzupełnij informację na swój temat.
3. Wklej do zeszytu swoje zdjęcie. Takie, które lubisz, które mówi coœ istotnego o tobie. Podpisz je tak, by każdy zrozumiał, dlaczego wybrałeœ to zdjęcie.
4. Przemyœl to, co usłyszałeœ od kolegów i napisz krótko, jaki jesteœ. Podaj swoje ulubione zajęcia, mocne punkty, osišgnięcia. Nie musisz mówić, co ci się nie udaje. Skup się na pokazaniu się z dobrej strony. Uwaga - nie chodzi tu o przechwalanie się!


Podręcznik 4 klasy

Język polski w szkole

Kanon literatury dla dzieci

Strona główna