JULIANTUWIM

Kartofle

 Czujesz? Ogniskiem pachną te pogańskie lata,
Gdy iskrami trzaskały żagwie jałowcowe
I dym wełnistym kłębem za wiatrem ulatał,
I marszczyły się z żaru kartofle surowe.

Gdy zrudziałą gałęzią, iglastą i suchą,
Huknąć stos w łeb płomienny - jakbyś w ogień cisnął
Worek żywych chrabąszczy! Takim sykiem prysnął,
Taką paniczną chmarą iskromiotu buchał.

I nigdy tak kartofel podany do stołu
Nie nęcił, jak ten właśnie, z przyswędem i węglem,
Łapczywie wytrącony patykiem-pocięglem
Z siwej, gorącej mąki leśnego popiołu.

Z dłoni go w dłoń przerzucać! dmuchać, bo gorący!
Parzy obłuskiwaną spieczoną łupiną!
Tknąć w sól z papierka! wchłonąć w usta chuchające,
Żeby się na skaczącym języku rozpłynął!

Łódkami się przez siwą Pilicę wracało,
Z prądem, wiatrem, pod wieczór, pod zorzę wiśniową,
W milczeniu, zamyśleniu, z gorejącą głową.
Tak się ogień, popioły i smutek poznało.

1.Czy zdarzyło ci się siedzieć kiedyś przy ognisku i piec w nim kartofle? Przypomnij sobie, jakie towarzyszyły ci odczucia, doznania. Zapisz je pod hasłem "pieczenie kartofli".

2.Wiersz rozpoczyna się pytaniem: "Czujesz?". Co dzięki temu osiąga poeta?

3.Na jakie obrazy można podzielić cały utwór? Narysuj ilustracje do każdego z nich.

4.Wskaż w wierszu wyrazy, które decydują o jego nastroju. Jak można określić ten nastrój?

5.Ostatnia zwrotka wiersza kończy się refleksyjnie: "tak się ogień, popioły i smutek poznało." Wytłumacz jej sens.

6.Znajdź w wierszu neologizmy artystyczne. W jaki sposób zostały stworzone? Jakie mają znaczenie dla utworu?


Podręcznik 6 klasy

Język polski w szkole

Strona główna