JAN LECHOŃ

Mokotowska piętnaście


Nad obce wielkie miasto zmrok zapada obcy.
Stoję w oknie i patrzę, jak wolno śnieg prószy.
Ach! było to tak dawno, kiedy, mali chłopcy,
Biegliśmy przez Warszawę, rozcierając uszy!

Po tylu odtąd latach czyż jestem tak inny?
Gdy wszystko leży w gruzach, mnie zdaje się tylko,
Że znowu się otworzy nasz pokój dziecinny
I powiem: "Ja stąd przecież wyszedłem przed chwilką".

To przecież moja Matka szyje ręką drobną,
I widzę pochylony cień Ojca na ścianie,
Co nocami odrabia robotę osobną,
Za którą dla nas wszystkich ma kupić ubranie.



1. Kim jest osoba mówiąca w wierszu? Ile może mieć lat? O czym opowiada? z jakiej perspektywy mówi? Uzasadnij swoja odpowiedź za pomocą cytatów.
2. Jak rozumiesz zdanie: "Gdy wszystko leży w gruzach"? Kiedy, w jakiej sytuacji historycznej może mieć miejsce ta wypowiedź?
3. Jaki jest nastrój tego wiersza? Odpowiedź uzasadnij.
4. Jak rozumiesz tytuł wiersza Jana Lechonia? Nadaj wierszowi inny, odpowiedni dla treści tytuł.
5. Porównaj utwór Lechonia z wierszem "Kartofle" Juliana Tuwima. Jakie dostrzegasz różnice, a jakie podobieństwa? Wymień najważniejsze i zapisz w punktach.
6. Poproś kogoś ze swoich bliskich dorosłych, by przeczytał wiersz Jana Lechonia i podzielił się z tobą swoimi wrażeniami. Zrób notatkę z tej rozmowy.

Podręcznik 6 klasy

Język polski w szkole

Strona główna