Maciej Wojtyszko

Ojciec i syn
(fragment powieœci Synteza)

- Panie Karolu, dlaczego w pokoju nie ma okien?
- Ze względów higienicznych. Mimy za to doskonałš klimatyzację. Czy mogę ci przeczytać fragment ksišżki?
- Może ja sam?
- Lepiej, żebym ja czytał, bo chcę ci to i owo skomentować.
- Bardzo proszę.
- W roku 2059 prawdopodobnie ludzkoœć będzie mieszkała w wielopiętrowych domach-miastach, po których kršżyć będš błyskawiczne windy. Będš także lekkie, latajšce aviokoptery, które ułatwiš przenoszenie się z domu do domu.
- Fajnie będzie. Tylko wcale nie wiadomo, czy to prawda. Czytałem, że pewien Francuz przewidywał dwieœcie lat temu, że w roku 1960 w całym Paryżu namnoży się tyle powozów konnych, aż zabraknie owsa w całej Francji.
- Ale holowizja na pewno będzie.
- Holowizja to chyba tak.
- A chciałbyœ przenieœć się w tamte czasy?
- Na zawsze to chyba nie. Ale na trochę tak.
- A jeœli nie miałbyœ wyboru? Musiałbyœ zostać?
Marek podrapał się w głowę.
- Panie Karolu, niech się pan przyzna. Boicie się, że trzeba będzie zrobić jeszcze jednš operację?
- Ależ nie! Skšd ci to przyszło do głowy?
- Nie? Siedzi pan przy mnie cały czas i stara się odwrócić uwagę od teraŸniejszoœci. W ogóle pan mi nie wspomina o tym, co się dzieje na œwiecie. Tylko przyszłoœć, przyszłoœć... Nawet radia nie ma w tym pokoju.
- Widzisz, jest taka sprawa... W zwišzku z tš operacjš twoje życie trochę się zmieni.
- Czy ja nie będę mógł chodzić?
- Nie, nie! Będziesz mógł chodzić, biegać znacznie lepiej niż przed operacjš. Gwarantuję ci znakomite zdrowie.
- No to co się zmieni?
- Twoje życie będzie inne. Całkiem inne niż dotychczas.
Marek spoważniał.
- Czy... Czy coœ się stało tatusiowi?
- Trudno mi to wyjaœnić. To bardzo... skomplikowana historia.
Chłopiec złapał asystenta za rękę.
- Żyje?! Niech mi pan powie! Żyje?!
- Uspokój się! To trudniejsze, niż myœlisz. To bardzo ciężko wytłumaczyć. To...
Marek wtulił głowę w poduszkę i rozpłakał się. Twarz doktora Karola była zbyt szczera, żeby kłamać. Chłopiec zrozumiał, że stracił ojca.
Mareczku!
Synku kochany!
Jeœli przeczytasz ten list, będzie to oznaczało, że udało się!!! Tak, synku! Udało się nam obu. Odnieœliœmy wielki, wspaniały sukces. Tylko teraz musisz być dzielny! Musisz postawić się w mojej sytuacji i zrozumieć - nie miałem innego wyjœcia. Medycyna była bezsilna, chodziło o ciebie. Jeœli czytasz ten list, to minęło może pięćdziesišt, może szeœćdziesišt lat od momentu, gdy rozstałem się z tobš. Œwiat jest inny i mnie już na nim nie ma. I pewnie nie ma nikogo z twoich znajomych i przyjaciół.
Dla ciebie czas się zatrzymał, abyœ mógł zaczšć teraz wszystko od nowa. Jestem pewien, że ludzie, którzy przywołali cię do życia, zaopiekujš się tobš, doradzš i pomogš.
Ale pamiętaj! Powinieneœ przyjšć ich takimi, jakimi sš. Jeżeli nie chcesz przynieœć wstydu nam, ludziom dwudziestego wieku nie dziw się ich obyczajom, ucz się od nich jak najwięcej, bo pewnie sš mšdrzejsi i rozsšdniejsi od nas.
Synku! BšdŸ dzielny! Nie wolno ci się rozpłakać, poddać rozpaczy. Oto oczekuje cię niezwykłš, fascynujšca przygoda. Musisz poznać i zrozumieć tę nowš, zaskakujšcš rzeczywistoœć. Musisz jš oswoić. Czy pamiętasz? Poznaje się to, co się oswoi.
Ja myœlę, że oni bardzo szybko przestanš być obcy. Choćby ten ktoœ, kto ci dał mój list. Przecież to na pewno przyjaciel. Mój kolega po fachu. Życzliwy, odważny. Ileż się napracował, żeby przywrócić ci życie! Ale ty mu pewnie nie podziękowałeœ. Zacznij może od tego. A potem wszystko jakoœ się ułoży! Zobaczysz! Pamiętaj, miesišc temu, kiedy omawialiœmy wasz mecz z Bonitš, wróciliœmy do tematu nurtujšcego nas od dawna. Jakie sš granice ludzkich możliwoœci? Będziesz miał okazję, Marku, dowiedzieć się teraz, czy rzeczywiœcie setkę biega się poniżej dziewięciu sekund, a w dal skacze jedenaœcie metrów. No i wszystkie wyniki ekstraklasy będziesz znał na przestrzeni kilku dziesištków lat!
Rzuć się w tę przygodę tak, jak wtedy, kiedy jechałeœ na obóz wędrowny. Na poczštku chciałeœ, żebym cię stamtšd zabrał, za to potem nie miałeœ ochoty wracać. Trzymaj się na poczštku - potem będzie ci coraz lżej.
Mam nadzieję, że dostaniesz jeszcze następne moje listy, napiszę i zapakuję tyle, ile zdołam.

Twój Ojciec

1.Opowiedz, co przydarzyło się Markowi. Dlaczego stracił ojca, czemu doktor Karol koniecznie chciał mu poczytać o œwiecie w 2059 roku?

2.Co kierowało ojcem Marka, że podjšł takš decyzję? Czy uważasz, że dla Marka decyzja ta była dobra? Dlaczego?

3.WyobraŸ sobie, że znalazłeœ się w sytuacji podobnej do Marka. Odegrajcie w parach scenę "Rozmowa Marka z kolegš z klasy". Zastanówcie się nad wiekiem bohaterów.

4.Zwróć uwagę na budowę tekstu - w jakiej formie (od kogo?) Marek dowiaduje się, co się stało? Jakie to ma znaczenie dla czytelnika? Jak odbieramy treœci przekazane w liœcie? a jak odebrał prawdę Marek? Czy gdyby dowiedział się o wszystkim od lekarza, nie byłoby różnicy?