HANNA OŻOGOWSKA
Wypracowanie
(fragment powieœci Głowa na tranzystorach)

Ojciec wpadł do domu na krótko. Dziœ po południu jedzie z Ministerstwa samochód do Łukowa. Okazja i wygodnie - trzeba skorzystać, a w domu i tak już nikogo nie ma. Rozjechali się.
W szafie, na przygotowanych do zabrania koszulach, ojciec znajduje zaadresowanš do siebie kopertę. Poznaje pismo żony.
... Z kolonii usunęli... trudny... Wychowawczyni mówiła oględnie, ale ja usłyszałam wiele na ostatniej wywiadówce... ręce opadajš... Umieœciłam go u Dziadka w Zielonym Siodle... żeby mu tam jakie pomysły... sama już nie wiem...
Słońce za oknem œwieci i grzeje jak przed chwilš, ale ojcu zdaje się, że spochmurniało.
"Za trudny" ... "usunęli" ... Z Wackiem nigdy takich kłopotów... Co w tym Marcinie siedzi? Czy nie zdaje sobie sprawy, jak truje matkę, ojca?... Czy w tym chłopcu nie ma krzty serca?... Gałgan!...
W przedpokoju odzywa się nieœmiały dzwonek. Ojciec, pogršżony w niewesołych myœlach, nie słyszy. Dopiero za drugim razem.
Za drzwiami stoi pani Szeleœcina.
- Chciałam oddać coœ, co zabrałam z gazetami - tłumaczy i podaje ojcu zeszyt w niebieskiej okładce. - To Marcinka zeszyt. Tego na makulaturę szkoda...
- Proszę, niech pani wejdzie dalej - ojciec nic nie rozumie, ale w jego opinii pani Szeleœcina od dawna uchodzi za osobę dziwacznš. Co jej się przywidziało? Trzech chłopaków w szkole, gdyby tak ich zeszyty zbierać na pamištkę, no! a jeszcze tego gałgana...
- Nie, nie. Ja wiem, pan z drogi, trzeba odpoczšć. Proszę, ten zeszyt. Niech pan zobaczy tam... na samym ostatku. Do widzenia.
Ojciec zamyka drzwi i wzrusza ramionami. Dziwaczka. A może to jeszcze jeden wyskok Marcina?...
Szybko podchodzi do stołu, kładzie na nim zeszyt, zapisany do końca, podkreœlony gęsto czerwonym ołówkiem. Lekkiego życia ta polonistka nie ma! No, jest "na samym ostatku":

Gdybym miał czapkę niewidkę, poszedłbym najpierw do dyrektora Zjednoczenia, w którym pracuje mój tata. Stanšłbym za jego krzesłem i mówiłbym, a dyrektor, który nie wierzy przecież w duchy, myœlałby, że to jego sumienie.
"Inżynier Bigoszewski to pracownik na wagę złota. Jak on dba o te buraki, o te kontraktacje! Rodzina go mało widzi, dzieci tęskniš, żona ledwo sobie daje z chłopakami radę, a on tylko o burakach myœli, bo buraki - to cukier. Trzeba mu dać złoty Krzyż Zasługi!"
Potem poszedłbym za sumienie do dyrektora mamy i szepnšłbym:
"Bigoszewska - perła wœród sekretarek. Nie spóŸnia się nigdy, nigdy o niczym nie zapomni. Bez niej zginšłbym i utonšł w nie załatwionych papierach. Pomyœlmy dla niej o premii".
A kiedy już miałbym tych dwóch dyrektorów z głowy, to wszedłbym do naszego pana kierownika i powiedziałbym też za sumienie, ale krótko:
"Bigoszewski z szóstej a to pomysłowy chłopak. Nie zawsze trafia w dziesištkę, ale widać, że to głowa na tranzystorach".
O ludzkoœci w ogóle to na razie nie myœlałbym nawet w czapce niewidce. Bo niedawno pomyœlałem, ale mi nie wyszło.

Ojciec czyta wypracowanie raz, drugi, i trzeci.
- Gałgan, o, gałgan... - mówi, uœmiechajšc się do rozłożystej paproci. - Prawda, trzeba kwiaty podlać... Szeleœcina dziwaczka, ale... niech jej Pan Bóg da zdrowie...

1. Jak wyobrażasz sobie Marcina? Opisz jego wyglšd i charakter. Wymyœl, co musiał zrobić, żeby został usuniętym z kolonii.
2. Czy sšdzisz, że był on rzeczywiœcie złym uczniem? Jak oceniasz jego wypracowanie?
3. Dlaczego pani Szeleœcina postanowiła przynieœć zeszyt Marcina jego ojcu?
4. Co mógł myœleć i odczuwać ojciec po przeczytaniu wypracowania syna? Spróbuj zaimprowizować wystšpienie w roli ojca.
5. Czy zdarzajš ci się w życiu sytuacje, kiedy czujesz się Ÿle zrozumiany lub traktowany niesprawiedliwie? Czy widzisz sposób, żeby zaradzić nieporozumieniom między dziećmi i dorosłymi?
6. Napisz, co chciałbyœ powiedzieć dorosłym, żeby nie dochodziło do konfliktów między nimi a dziećmi.

Podręcznik 6 klasy

Język polski w szkole

Kanon literatury dla dzieci

Strona główna