MIT SIŁACZKI

W lipcu 1998 roku "Gazeta Wyborcza" opublikowała poświęcony młodym nauczycielom z prowincji artykuł pt. "Siłaczka'98". Był on tak stronniczy, tak mocno manipulował wynikami badań naukowych, że poniosło mnie i chwyciłem za pióro. O dziwo, "Wyborcza" opublikowała moją ripostę z bardzo niewielkimi zmianami. Oto pełny tekst tego artykułu. Sądzę, że nie stracił na aktualności...

CHYBA (że) NIE WIDZISZ...

Ten tekst również został zainspirowany przez moją ulubioną "Gazetę Wyborczą".
a pomyśleć, że po upadku komunizmu miałem obawy, jak wytłumaczę dzieciom, na czym polegała manipulacja...

K O M P A S
(scenariusz romantyczny)

Tekst niemalże rocznicowy. Powstał w 15 rocznicę wprowadzenia stanu wojennego. Znalazł się w tym miejscu, ponieważ - mimo artystycznej formy - jest to wypowiedź publicystyczna. Proponuję chwilę namysłu - jak zachowaliby się bohaterowie naszej najnowszej historii, gdyby do Polski wkroczyli Rosjanie...

KTO SIEJE WIATR...
czyli cygaro Clintona i ryngraf dla Pinocheta

Cóż wspólnego może mieć wizyta polskich parlamentarzystów u byłego chilijskiego dyktatora z aferą rozporkową prezydenta USA? Wbrew pozorom - bardzo wiele...

SIEDEM GRZECHÓW PRAWICY POLSKIEJ

Tekst powstał mniej więcej pod koniec 1999 r. Jest to analiza zachowania i stylu uprawiania polityki przez prawicę, ze szczególnym jednak uhonorowaniem AWS-u.

BOHATEROM CO BOHATERSKIE

Między wódką a zakąską, czyli moje trzy grosze w sporze Dawida Warszawskiego z Maciejem Rybińskim o Adama Michnika.

KŁAMSTWO NIECH KŁAMSTWO ZNACZY

Między wódką a zakąską (cz. II), czyli moje trzy grosze w sporze Ewy Milewicz z Rafałem Ziemkiewiczem na temat "Michnikowszczyzny".

Z MOJEGO BLOGA

ZE STRONY Hej-kto-Polak

POEZJA ZAANGAŻOWANA

Kolejne teksty - wydawałoby się - niepublicystyczne. Jednak nie przypadkiem znalazły się tutaj. To typowa liryka zaangażowana. Powstała z bólu i wściekłości, ale też miłości i nadziei... Wszystkie pochodzą z okresu po 10 kwietnia 2010.

POEZJA PATRIOTYCZNA

Te teksty również powstały po 10 kwietnia 2010. Ale nie ma już w nich wściekłości i nienawiści, jest tylko ból, żal i smutek. Nie zmienia to sprawy, że nadal jest to liryka zaangażowana. Uznałem, że jej miejsce jest tutaj.

KABARET